स–साना कोठा, दिउँसै बत्ती नबाली तल्लो–माथिल्लो तला गर्न नसकिने अवस्था, पिलरविनाका दुई कोठामै उठाइएका पाँच तलासम्मका भवन, कोठाका ढोका एक दिशा वा बाहिरतर्फ मात्र नखुली भित्रभित्रै छन् । यी सबै राजधानी काठमाडौंको मुख्य बजार क्षेत्रमा रहेका सामुदायिक विद्यालयका परिचायक हुन् ।
तीमध्ये अधिकांश विद्यालयसँग खेल मैदानसहितका पर्याप्त जग्गा छैन । मन्दिर तथा गुठीको पहलमा स्थापना भएका यस्ता विद्यालय विद्यालयको ढाँचा तथा आधारभूत संरचनामा समेत छैनन् । शिक्षालाई धर्म तथा समुदायको अंशका रूपमा लिने परिपाटी रहेको समयमा स्थापित यस्ता शिक्षण संस्थाले पछि राज्यबाट औपचारिकता पाएका हुन् ।
माटो ढुङ्गाको जोडाइबाट भवन निर्माण गर्ने कालमा निर्मित यस्ता विद्यालय २०७२ सालको भूकम्पपछि खतराको सूचीमा परेका छन् । एकातिर चिरैचिरा परेका भित्ता, तल्लो तलामा हिँड्दा माथिल्लो तलाबाट फुसफुस माटो झर्ने, कक्षा कोठामा पुग्न छिर्नुपर्ने गल्ली तथा मूल ढोकाहरू भूकम्पको एक धक्काले नै गइहाल्लान् जस्तो नाजुक स्थिति छ । अर्कोतिर यी विद्यालयमा विद्यार्थी सङ्ख्या स्वाट्टै घटेको छ । यस्तो अवस्थामा पनि विद्यालय सञ्चालित नै छन् ।
प्राविधिक हिसाबले हेर्दा यस्ता विद्यालय सञ्चालन नै गर्न नहुने काठमाडौं, जिल्ला आयोजना कार्यान्वयन एकाई (डीएलपीआईयू) शिक्षा प्रमुख गणेशप्रसाद ढकाल बताउँछन् । काठमाडौंमा यस्ता विद्यालय १९ ओटा रहेको डीएलपीआईयूको आँकडा छ । यीमध्ये केही विद्यालयलाई रेट्रोफिट (भूकम्पको जोखीमबाट जोगाउने प्रविधिको प्रयोग) गर्न सकिए पनि अधिकांशको पुनर्निर्माण गर्नुपर्ने अवस्था रहेको डीएलपीआईयूको निष्कर्ष छ । तर, विद्यालयका लागि निर्धारित कुनै पनि डिजाइनमा पुनर्निर्माण गर्न आवश्यक जग्गा उक्त स्थानमा नपुग्ने ढकाल बताउँछन् ।
यसैगरी, उक्त भवन भत्काएपछि सम्बन्धित मन्दिर वा गुठीले पुनर्निर्माण गर्न नदिनु अर्को चुनौतीको रूपमा छ । बाजेहरूले धर्म हुन्छ वा समुदायलाई शिक्षा दिनुपर्छ भन्ने मान्यतामा मन्दिर वा गुठीमै सञ्चालन गरेका विद्यालय छोरा हुँदै नाति पुस्तामा आइपुग्दा महŒवहीन बनेको छ । सँगै जोडिएका घरका बालबच्चा कतै परका विद्यालयमा पढ्न जाने भएकाले उक्त विद्यालयसँग समुदायको भावनासमेत टुटिसकेको छ । ‘यसमा सम्बन्धित महानगरपालिका, नगरपालिका तथा स्थानीयवासीको सहयोग भए मात्र ती विद्यालयको पुनर्निर्माण सम्भव छ,’ डीएलपीआईयू काठमाडौंका प्रमुख ढकाल भन्छन्, ‘कि त नजीकका केही विद्यालय गाभेर उपयुक्त स्थानमा विद्यालय बनाउने जमीनको व्यवस्था भयो भने समस्या समाधान हुन्छ ।’
विद्यार्थी सङ्ख्या न्यून रहेको, भूकम्पले क्षतिग्रस्त तथा पुनर्निर्माणका लागि जग्गा नपुग्ने यट्खाको कन्या माविलाई ३ रोपनी जग्गासहित नजीकै रहेको कान्तीईश्वरी राज्यलक्ष्मी माविमा गाभ्न सकिने ढकालको सुझाव छ । त्यसैगरी नेपाल विद्युत् प्राधिकरणको जग्गामा प्रसारण लाइनमुनि अव्यवस्थित तथा जोखीमयुक्त ढङ्गले सञ्चालित स्वयम्भूस्थित ईश्वर आधारभूत विद्यालय पनि स्थानान्तरण गर्नुपर्ने अवस्था देखिएको छ ।
पुरातात्त्विक महत्त्वको क्षेत्र वसन्तपुरमा रहेको नवआदर्श माध्यमिक विद्यालय (मावि)को भने पुनर्निर्माणमा समस्या छ । बाहिरबाट हेर्दा खासै समस्या नदेखिए पनि कक्षा सञ्चालन गर्न जोखीमयुक्त सो विद्यालयका सम्बन्धमा महानगरले अलग्गै ढङ्गले व्यवस्था गर्नुपर्ने ढकालको सुझाव छ । ‘पुरातात्त्विक महत्त्वको क्षेत्रमा रहेकाले अन्य विद्यालय जस्तो सामान्य ढाँचामा यो विद्यालय बनाउन मिल्दैन,’ उनी भनछन्, ‘पुरातात्त्विक हिसाबले बनाउने हो भने सोही किसिमको योजना र लगानीको व्यवस्था हुनुपर्छ ।’
पुनर्निर्माणमा उल्लिखित समस्या रहेका विद्यालयका सम्बन्धमा डीएलपीआईयू, काठमाडौंले महानगरपालिकालाई जानकारीसहित गत साता प्रक्रिया अघि बढाउन सहजीकरणका लागि अनुरोधपत्र दिएको छ । चाँडै महानगरसँग छलफलमा बसी समस्या सुल्झाउने प्रयासमा आपूmहरू लागिपरेको ढकालको भनाइ छ ।