नीकाको विरोध किन ?

May 25, 2018

तीतो मीठो

मदन लम्साल दुई तिहाइको वाम सरकारले बजेटअघि ल्याउने नीति तथा कार्यक्रम (नीका) ल्याएको मात्र के थियो, विरोधीहरूले पनि आफ्नो धर्म निर्वाह गर्न धुँवाधार विरोध शुरू गरिहाले । विरोध नगरून् पनि किन ? किनकि त्यस्तो लामो नीका बनाउन जरुरी नै थिएन । खुरुक्क नीति समाजवाद ल्याउने र कार्यक्रममा पनि समाजवाद ल्याउने भनेर दुई वाक्य पढ्द्या भए पुगिहाल्थ्यो । आखिर कुरो पनि त्यस्तै त्यस्तै नै थियो । नभए विगतका वाम र हाम दुवै प्रकारका सरकारहरूले ल्याएकै नीति तथा कार्यक्रमअनुसार ऐजन ऐजन गर्ने भनेर बोल्द्या भए पनि पुगिहाल्थ्यो । आखिर ल्याउने कुरा हो सबै गर्ने, गर्नैपर्ने वा हुने होइन । त्यसो भन्दा यो पङ्क्तिकारलाई पनि विरोधीकै कित्तामा राखेर हेर्नुहोला नि ! त्यसो गरिहाल्न मिल्दैन । कारण के भने वास्तवमा सरकारले यस्तो नीका ल्याएको छ कि वर्तमान परिप्रेक्ष्यमा कसैले वा कुनै सरकारले पनि गर्न सक्ने कुरै छैन । पाँचै वर्षमा प्रतिव्यक्ति आय दोब्बर गर्दिने रे ! आगे साल नै दोहोरो अङ्कनजिक र ५ वर्षमा दोहोरो अङ्ककै आर्थिक वृद्धि गर्दिने रे ! रेल पनि ल्याउने रे ! पानीजहाज पनि चलाउने रे ! देशमा भए जति युवालाई जागीर पनि दिने रे ! प्रधानमन्त्रीले जोक गर्दासम्म त सुहाएकै जस्तो थियो । तर, सरकारले नीति तथा कार्यक्रममै यस्ता जोक नराख्या भए पनि हुन्थ्यो कि भन्ने मात्र यो पङ्क्तिकारको जिकिर हो है ! भलै सरकारको भने धेरै दोष चैं छैन है । किनकि, एक त पार्टीको घोषणापत्रमा आएको कुरा लेख्दिनै पर्‍यो । त्यसमा पनि गर्न सक्ने जति मात्र लेख्यो भने पनि पक्षविपक्ष दुवै कुर्लिन थालिहाल्छन्, यो पुगेन र त्यो पुगेन भनेर । अलि बढी लेख्दा पनि अहिलेको जस्तो अति महत्वाकाङ्क्षी भनेर विरोध हुँदो रैछ । वास्तवमा यो सरकारको काम नै अपजसे हो । जेजे गरे पनि जसै पाइँदैन रैछ । जे नीति र जे कार्यक्रम ल्याए पनि आलुचना खाँदै आलोचना र ह्विस्की पिउँदै असन्तुष्टि पोख्नेहरूको कमी नहुने रहेछ । किनकि मान्छेको जातै असन्तोषी जो पर्‍यो ।

प्रधानमन्त्रीले जोक गर्दासम्म त सुहाएकै जस्तो थियो । तर, सरकारले नीति तथा कार्यक्रममै यस्ता जोक नराख्या भए पनि हुन्थ्यो कि भन्ने मात्र यो पङ्क्तिकारको जिकिर हो है !

विरोधीहरूले उठाएका एक/दुईटा कुरामा भने दम छ है । जस्तै, एक त नीकामा समावेश भएका थुप्रै कुरामा कार्यान्वयनका ठोस आधार सरकारले दिन सकेको छैन । दोहोरो अङ्कले वृद्धि गर्न आगामी वर्ष नै ९/१० प्रतिशतले आर्थिक वृद्धि गर्न सक्नुपर्छ । त्यसका लागि पैसो चाहिन्छ । त्यो चैं काँबाट ल्याउने हो ? कतै ‘कौडी न सौडी बजार बजार दौडी’ भनेजस्तो त हुँदैन ? हुन त सरकारले स्रोत जुटाउन केही सोचेकै होला कि ! कतै त्यै स्रोत जुटाउन भनेर त हैन धमाधम सुन तस्करहरू समात्न थालेको ? पर्दापछाडिका सानोबाट शुरू गरेर ठूला राजनीतिक माछा र विरोधी माछासमेत समातेर तीनको जरिवानाको तेल निकालेर विकास बजेटमा खर्च गर्ने सुर पो हो कि सर्खारको ? त्यस्तै, कर्तव्य ज्यान मार्नेलगायतका विभिन्न उद्योग गरेर जेल परेका झण्डै ८ सय जनालाई यो समाजवादी सरकारको सिफारिस र राष्ट्रपतिको आदेशमा छाडिँदै छ क्यारे । उनीहरू बाहिर आएपछि क्यै न क्यै नयाँ उद्योग शुरू गर्लान् र थप युवालाई जागीरमा हुल्ने सर्खारको योजना हुनसक्छ । सुनवाला सुनौलो गोरे समातिइसकेको छ । अब काले, खैरे, राते, भैरे आदि पनि समातिँदै जालान् । तिनबाट सुन मात्र होइन, अरू थुप्रै कुरा असुली हुँदै जाला । सुनडन मात्र होइन सुनमन्त्री पनि थुप्रै रहेछन् देशमा । कतिपय गरीब मन्त्रीका श्रीमती निकै धनी पनि रहेछन् । तिनको पनि लगानी आउला भनेर सरकारले नीति तथा कार्यक्रम सोहीअनुरूप बनाएको हुन सक्छ । बजेटमा राजस्व बढाउन चुरोट, रक्सी, गाडी र साडी आदिमा मनग्गे भन्सार र अन्तःशुल्क बढाइदिए त झन् पुगिहाल्छ नि । अनि त विकास गर्न वाम सरकालाई कसले सक्ला र रोक्न ? सरकारको समृद्धिको रेल र पानीजहाजको यात्रालाई कसले सक्ला र छेक्न ?