ई –पेपर | विज्ञापन | ग्राहक बन्नुहोस | Podcast |
arthik abhiyan

मन्त्री बन्ने योग्यता

२०७७ असोज, १६  
तीतो मीठो
Aarthik Abhiyan 18th Anniversary
author avatar मदन लम्साल

झमझम झरी । खुलामञ्चमा रुझ्दै मानिसहरू टपरीमा भात मुछेर खाइरहेका । यस्तो दृश्य देख्दा सरकारलाई पक्कै ग्लानि हुँदो हो । डाह, छटपटीे, निराशा भएकाले झुन्डिएरै मरौं जस्तो लाग्दो हो । यस्तो देख्दा आफैले सार्वजनिक कार्यक्रममा ‘कोही भोकले मर्नु पर्दैन’ भनेर छाती पिटेका प्रधानमन्त्री त झन् कति आहत–मर्माहत हुन्छन् होला । बिचरा प्रधानमन्त्री दिनको १८–२० घण्टा यिनकै लागि खटिरहेका छन् ।

आफै अब प्रधानमन्त्री ओली मन्त्रालय टुक्य्राएर धेरैलाई मन्त्री बनाए देश र जनताका समस्या समाधान हुन्छन् भन्ने निष्कर्षमा पुगेका छन् रे । किनकि अहिले केन्द्रमा जम्मा २२ मन्त्रालय र ती मातहत ५७ ओटा मात्र विभाग छन् ।

दशैंको मुखमा रोगले भन्दा भोकले मरिएला भन्ने डरले गर्दा भारत फर्कने लाखौं नेपालीको ताँती छ । ८० लाख विद्यार्थीले पढ्न पाएका छैनन्, त्यसै समय खेर फालिरहेका छन् । त्यसैले त सरकार एकदमै गम्भीर बनेको देखिन्छ । यस्तो गम्भीर र तल्लीन भएर त विश्वका कुनै पनि सरकार लागेका छैनन् होला ।

तर जनताका समस्या हल गर्न लाग्नुभन्दा पहिले सरकार र पार्टीका कुरा मिलाउनु परेर पो केही ढिलो भएको त ! हो, त्यसैमा त अहिले सरकार र पार्टी लागिरहेको छ । नेपालमा पार्टी भनेको सरकार हो र सरकार भनेको पनि पार्टी नै त हो नि । त्यसैले अहिले महीनौंदेखि नेकपाका डबल अध्यक्षहरू छलफलमा व्यस्त छन्, कसरी धेरैभन्दा धेरैलाई मन्त्री बनाउने भन्ने प्रयास जारी छ ।

उनीहरू दिनहुँ तीन–तीन घण्टा सँगै बस्छन्, सँगै खान्छन् र घनीभूत छलफल गर्छन् । कुराकानी हुन्छ । कुरा मिल्दैन । भोलिपल्ट फेरि तिनै पुरानै कुराबाट छलफल आरम्भ हुन्छ र, त्यहीँ पुगेर कुराकानी टुंगिन्छ । अनि यस्तै गम्भीर कुराकानीमै प्रशस्त प्रयास भइरहेका छन् । यसरी गम्भीर भएर पार्टी र सरकारको बैठक विश्वमा कतै बसेको सुन्नुभएको छ ?

मन्त्रिपरिषद् पुनर्गठनको मोडालिटीमै दुईजना अध्यक्षबीच कुरा नमिलेकोले बाँकी कुरा मिलेको रैनछ । दुईजना अध्यक्षबीच कुरा मिल्नेबित्तिकै सबै मिल्ने रैछ । नमिल्दा देशमा सबै कुरा डामाडोल हुँदो रैछ । सरकारको मर्का नबुझी काम मात्र गरेन भनेर जनता यसै किचकिच गर्छन् भन्या !

अब प्रधानमन्त्री ओली मन्त्रालय टुक्य्राएर धेरैलाई मन्त्री बनाए देश र जनताका समस्या समाधान हुन्छन् भन्ने निष्कर्षमा पुगेका छन् रे । किनकि अहिले केन्द्रमा जम्मा २२ मन्त्रालय र ती मातहत ५७ ओटा मात्र विभाग छन् । प्रदेशका काम समेत केन्द्रबाटै हेर्नु परिरहेको छ । अनि मितव्ययी बन्ने भन्दैमा यति थोरै मन्त्रालय र विभागले तीन करोड जनताका सेवा कसरी गर्न भ्याउँछन् र ? त्यसैले दलभित्रको भागबण्डा मिलाउन पनि मन्त्रालय नटुक्य्राई नहुने भा छ रे ।

अर्को कुरा कतिपय मन्त्रालयको नामै लामो क्या । छोट्याउन परेन त ? किनभने मन्त्रालयको पूरा नाम भन्न जनतालाई कम आपत् छ ? त्यसैले नटुक्य्राई नहुने छ रे । जस्तै, अब भौतिक पूर्वाधार तथा यातायात मन्त्रालयलाई टुक्य्राएर भौतिक पूर्वाधार एउटा, यातायात, रेल र पानीजहाज मन्त्रालय अर्कै बनाउने रे । अब एउटा शब्द मात्र जान्दा भइगो जस्तै, रेल मन्त्रालय । भारतमा रेल मन्त्रालय भएपछि नेपालमा पनि एउटा त्यस्तै चाहिएन ?

प्रधानमन्त्री भएपछिको साढे दुईवर्षे कालमा ओलीले ११ पटक मन्त्रिमण्डल विस्तार तथा हेरफेर गरिसकेका छन्, अर्थात् मन्त्रिमण्डल अस्थायी भयो । यद्यपि ओली सरकार भने अझै स्थायी नै छ है ।

अनि जनताका हितकै निम्ति भनेर १२औं पटक मन्त्रिपरिषद् पुनर्गठनको तयारीमा ओली पेटी कसेर लागेका छन् । अब भने सरकारलाई सफल बनाउनका लागि नयाँ मन्त्रीका नयाँ गुण, योग्यता र दक्षताहरू पनि तय भएको कुरा बाहिर आएका छन् । यिनै गुणले सम्पन्न मानिसहरू पार्टीभित्र खोज्ने क्रम तीव्र भएका कुराहरू विशेष स्रोतबाट थाहा भएको छ ।

मन्त्री छनोटका आधार यस्ता छन् रे :

  • मन्त्रालयलाई ‘भिजन’ दिन नसके पनि कमसेकम काम किन हुन सक्दैन भनेर खास्साको ‘रिजन’ दिन सक्ने
  • कमिटीमा बसेर पाटीलाई योग र दान पनि पुर्‍याएको
  • पानी जहाज र रेल चढेर समाजवादमा पुग्न सकिन्छ भन्ने स्पष्ट दृष्टिकोण भएको
  • पार्टी विभागमा रहँदा सम्बन्धित मन्त्रालयको काममा दखल दिनमा माहिर
  • विगतमा सार्वजनिक जिम्मेवारीमा रहँदा कुनै न कुनै रूपमा अर्थ आर्जन गरेर पार्टीलाई सहयोग गरेको
  • व्यापारिक हित समूह वा स्वार्थ समूहसँग साँठगाँठ गरेर काम फत्ते गराउन सक्ने
  • सिद्धान्तमा पक्का कम्युनिस्ट भएर व्यवहारमा पक्का दलाल पूँजीवादी सिद्ध हुन सक्ने
  • संसदीय पूर्वाधार कोषको रकम प्रयोग गरेर कुनै सहकारी वा यस्तै कुनै उद्यममा लागेको
  • मन्त्रालयलाई पाटी कार्यालय बनाउने काममा दक्ष
  • राजनीतिमा वर्ग उत्थान नभई कुनै सम्भ्रान्त वर्गीय समूहमा रूपान्तरण भइसकेको
  • सधैं नेताकै निकट रही काम गरिरहेको र गर्न सक्ने
  • नैतिकता र आचरण भन्ने कुरा कोरा कल्पना हुन् भन्ने तथ्य रामै्रसित आत्मसात् गरेको
  • सम्पत्ति लुकाउन सक्ने हिम्मतिलो र खप्पिस
  • मौका पर्नासाथ संसद्लाई मासुपसल भन्न पछि नपर्ने र संसदीय समितिप्रति अनास्था भएको पक्का ट्र्याक रेकर्ड भएको
  • राज्य कोषबाट आफ्नो सुविधा आफै खोज्न जान्ने
  • जिल्ला जाँदा कार्यकर्ताको घरमा नबस्ने, आफै होटलको चाँजो मिलाउन सक्ने
  • मन्त्रिपरिषद् बैठकमा आफ्नो मन्त्रालयसँग असम्बन्धित विषयमा धाराप्रवाह बोल्न सक्ने
  • अर्थ मन्त्रालयसँग समन्वय र सहकार्य गरेर पार्टी हितमा काम गर्न, गराउन सक्ने
  • जोखिम र चुनौती सहजै मोल्न सक्ने, पर्‍यो भने ७० करोड त के ७० अर्ब नै पनि पचाउन सक्ने
  • पर्‍यो भने चोरी, चकारी, दंगा, फसाद, छल, बल सबै प्रयोग गर्न सक्ने
  • भ्रष्टाचारमा सहनशील नीति मनैदेखि आत्मसात् गर्न सक्ने
  • सुशासनको भाषण राम्रैसित गर्न सक्ने, शब्दजालबाट जनतालाई लट्ठ पार्न सक्ने ।

मन्त्री हुन अरू के कस्ता योग्यता चाहिन्छन्, थप्नु हुन सम्बन्धित सबैलाई अनुरोध छ है !

Neco insurance LimitedAarthik Abhiyan Viber Community
प्रतिक्रिया [0]

   

vw
धेरै पढिएको

Nepali PatroSaurya Cement (replace Riddhi Siddhi Cement)